دنیای تصویرآنلاین-استیو کارل از زمانی که با نامزدی اسکار برای فاکس‌کچر» در سال ۲۰۱۴ به عنوان یک هنرپیشه جدی گرفته شد، روش‌های سَبٌک‌تر بازی‌گری در مجموعه‌های تلویزیونی اداره» و سرخبرگزار» را کنار گذاشته است تا در آثاری بازی کند که اِد هِلمز آن‌ها را فیلم‌های غمگین می‌نامد. برای هنرپیشه‌ای که در پروژه‌های متعددی خوش درخشیده است که بیش از این‌که صرفا ناشاد باشند ظرائف و نکات دقیقی دارند این یک کلی‌گویی تاسف‌بار به‌شمار می‌رود و درخشش کلیدی کار او را سراسر نادیده می‌گیرد، چه نقش یک سرمایه‌گذار فوق‌العاده باهوش (مارک باوم در رکود بزرگ) یا جان دوپونت، میلیاردر منزوی و یرت فاکس‌کچر را بازی کند، کارل استاد آشکار کردن آسیب‌پذیری درون کاراکترهایش است. فقط در سال ۲۰۱۸، کارل در سه فیلم بازی کرد که به توانایی او در به نمایش گذاشتن مردهای واقعی و غیرداستانی که به حد مشخصی از هم‌‌دلی نیاز دارند متکی هستند. در اکتبر، کارل نقش دیوید شِف، یک پدر و یک نویسنده را در فیلم تکان‌دهنده پسر زیبا» به تصویر کشید که درگیر اعتیاد پسرش نیک به شیشه است. پس از آن عواطف و افکار هنرمندی به نام مارک هوگانکمپ» را در فیلم امیدوارانه رابرت زمه‌کیس به ماروِن خوش‌آمدید» به‌نمایش گذاشت. با توجه به توانایی او در نمایش آسیب‌پذیری شخصیت‌ها، هدف کارل در فیلم معاون» از نویسند/کارگردان آدام مک‌کی به تصویر کشیدن چهره‌ای انسانی از دونالد رامسفلد در دوران حماسه قدرت گسترش‌یابنده دیک چِنی است. وبسایت راجر ایبرت از طریق تلفن مصاحبه‌ای با کارل درباره معاون» و نقش‌آفرینی او در این فیلم انجام داده است.
متن کامل این مصاحبه را که برای سایت دنیای تصویر آنلاین ترجمه کرد‌ه‌ام در لینک زیر بخوانید
درباره این سایت